Leestijd voor kinderen: 8 min
Er waren eens een kleermaker en een goudsmid. Ze zwierven samen de wereld door en hoorden op een avond, toen de zon al achter de bergen was gezakt, klanken van een verre muziek.
Het werd steeds duidelijker; het klonk ongewoon, maar zó lieflijk, dat ze hun moeheid vergaten en snel verder gingen. De maan was al op, toen ze bij een heuvel kwamen, waar allemaal kleine mannetjes en vrouwtjes waren Ze hielden elkaar bij de hand vast en wemelden in grote vreugde en vrolijkheid in een feestelijke dans rond: ze zongen daarbij met fijne, zuivere stemmetjes, dat was de muziek die de zwervers hadden gehoord. In het midden zat een man die wat ouder was; hij was ook wat groter dan de anderen en droeg een kleurig pak; terwijl een staalgrijze baard hem op de borst hing.
Verwonderd bleven ze staan en keken naar het dansen. De oude man wenkte dat ze dichterbij moesten komen, en het kleine volkje opende de rijen. De goudsmid, een bochel, en vrijmoedig als alle bochels, ging er dadelijk tussen, de kleermaker was eerst wat schuw en teruggetrokken, maar toen hij zag hoe aardig het ging, vatte hij moed en mengde zich ook onder de dansers. Meteen sloot zich de kring weer, en de kleine wezens zongen en dansten weer door met dolle sprongen, maar de oude man nam een groot, breed mes dat aan zijn gordel hing; hij sleep het, en toen het scherp genoeg was, keek hij nog eens naar de gasten
Ze voelden toen wel enige angst, maar ze hadden niet veel tijd om erover na te denken; de oude man pakte de goudsmid beet en schoor hem met grote snelheid haar en baard glad weg; hetzelfde gebeurde met de kleermaker. Maar hun angst verdween, toen het oude mannetje na dat karweitje beiden op hun schouders klopte, alsof hij wou zeggen, dat ze zich goed hadden gehouden, dat ze dat zonder tegenstribbelen hadden toegelaten. Hij wees hun met zijn vinger naar een hoop kolen die opzij lag, en beduidde hen met tekens, dat ze daar hun zakken maar mee moesten vullen. Ze deden het allebei, al wisten ze heus niet waar die kolen voor dienden en dan gingen ze weer verder om een slaapplaats te zoeken.
Toen ze in het dal waren gekomen, sloeg de klok van een naburig klooster twaalf uur: opeens verstomde het gezang, alles was weg, en de heuvel lag verlaten in de maneschijn.
De beide zwervers vonden onderdak en dekten zich op ‚t stro met hun mantels toe; maar ze vergaten door hun moeheid om er de kolen eerst uit te halen. Een zware druk op hun lichaam wekte hen vroeger dan anders. Ze grepen naar de zakken en konden hun ogen niet geloven, toen ze zagen, dat die niet met kolen, maar met klompen van zuiver goud waren gevuld; en hun haar en baard waren ook gelukkig weer aangegroeid. Nu waren ze rijk, alleen had de goudsmid die een hebzuchtige aard had, en z’n zakken veel voller had gestopt, nog eens zoveel als de kleermaker.
Als een hebzuchtig man veel heeft, wil hij altijd nog meer hebben; en de goudsmid deed aan de kleermaker het voorstel om nog een dag te blijven, ’s avonds nog eens uit te gaan en bij het oude mannetje op de berg nog eens wat kolen te halen. Maar dat wou de kleermaker niet en hij zei: „Ik heb genoeg, ik ben er best mee tevreden; nu word ik een gelukkig man.“ Maar om hem een plezier te doen wilde hij die dag nog wel blijven, ’s Avonds hing de goudsmid nog een paar zakken over zijn schouder, om er flink wat in te kunnen pakken, en hij ging op weg naar de heuvel. Net als de vorige avond vond hij het kleine volkje bij gezang en dans, de oude man schoor hem nog eens glad af en wees hem, weer kolen mee te nemen. Nu aarzelde hij niet om er in te proppen wat maar in de zakken wou; hij keerde overgelukkig terug en dekte zich ’s nachts met zijn mantel toe;,Is het goud ook zwaar,“ sprak hij, „toch wil ik het graag voelen.“ En hij sliep tenslotte in met de plezierige verwachting, de volgende morgen wakker te worden als een schatrijk man.
Toen hij z’n ogen opsloeg, stond hij gauw op, om de zakken te onderzoeken, maar hoe verbaasd stond hij te kijken, toen hij er niets uithaalde dan pikzwarte kolen, al greep hij er nog zo dikwijls in. „Dan heb ik tenminste nog het goud, dat ik de vorige nacht heb gekregen,“ dacht hij en ging dat halen. Maar hij schrok, want hij zag dat dat ook weer kolen waren geworden. Met z’n zwartbestoven hand sloeg hij zich op ‚t voorhoofd, en daar voelde hij dat zijn hoofd kaal en glad was en z’n kin ook. Nog was zijn ongeluk niet ten einde, want nu merkte hij, dat hem behalve de bochel op zijn rug nog een tweede even grote bult van voren was gegroeid. Nu begreep hij de straf voor zijn hebzucht en begon luid te jammeren. De goede kleermaker, die er wakker van was geworden, trachtte de arme man te troosten zo goed hij kon, en hij sprak: „We hebben samen gezworven, nu moeten we ook samen blijven en je mag delen van mijn schatten.“ Hij hield woord. Maar de arme goudsmid moest zijn leven beide bulten met zich mee dragen, en z’n kale kop met een mutsje bedekken!
Learn languages. Double-tap on a word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.Achtergronden
Interpretaties
Tekstanalyse
„De geschenken van het kleine volkje“ is een sprookje dat enkele belangrijke thema’s belicht die vaak in de verhalen van de Gebroeders Grimm voorkomen, zoals hebzucht, tevredenheid, en de gevolgen van egoïstische beslissingen. Het verhaal draait om twee zwervers, een kleermaker en een goudsmid, die een magisch ontmoeting hebben met een groep vriendelijke dwergen tijdens een dansfeest op een heuvel.
De kleermaker en de goudsmid worden welkom geheten door het „kleine volkje“ en krijgen de opdracht om hun zakken te vullen met wat op het eerste gezicht gewone kolen lijken. De volgende ochtend ontdekken ze dat de kolen in hun zakken in goud zijn veranderd. Terwijl de kleermaker tevreden is met zijn geluk en zijn nieuw verworven rijkdom, wordt de goudsmid, gedreven door hebzucht, verleid om meer te willen. Hij keert terug naar de heuvel en vult zijn zakken opnieuw, alleen om de volgende ochtend te ontdekken dat zijn oorspronkelijke goud weer is veranderd in kolen en dat hij nu bovendien met twee bulten straffelijk gestraft wordt voor zijn hebzucht.
Het sprookje laat zien hoe hebzucht en ontevredenheid vaak leiden tot ellende, terwijl tevredenheid en delen de ware sleutels tot geluk blijken te zijn. De kleermaker is tevreden met wat hij heeft verkregen en deelt zelfs zijn rijkdom met de ongelukkige goudsmid, terwijl de hebzuchtige goudsmid wordt gestraft voor zijn gretigheid. Zoals veel van de verhalen van de Gebroeders Grimm, bevat ook dit sprookje een moraal die de lezer oproept om na te denken over hun eigen gedrag en waarden.
„De geschenken van het kleine volkje“ is een typisch sprookje van de Gebroeders Grimm dat, zoals vele van hun verhalen, morele lessen en symbolische elementen bevat.
Hier zijn enkele mogelijke interpretaties van dit verhaal:
De gevaren van hebzucht: Een van de duidelijkste thema’s in het sprookje is de gevaren van hebzucht. De goudsmid, gedreven door zijn verlangen naar rijkdom, probeert meer te verkrijgen dan hem gegeven is, wat leidt tot zijn uiteindelijke val. Dit wijst op de morele les dat hebzuchtige verlangens uiteindelijk tot verlies en straf kunnen leiden.
De waarde van tevredenheid: In contrast met de goudsmid staat de kleermaker, die tevreden is met wat hij heeft gekregen en niet onnodig naar meer streeft. Dit toont het belang van tevredenheid en hoe het kan leiden tot een gelukkig en vervuld leven. Tevredenheid wordt hier gepresenteerd als een deugd die leidt tot geluk en voorspoed.
Sociale dynamiek en acceptatie: Het verhaal laat ook zien hoe de kleermaker en de goudsmid, ondanks hun respectieve sociale posities en fysieke uiterlijk, worden verwelkomd in de kring van dansers. Dit kan worden gezien als een commentaar op acceptatie en het overstijgen van sociale normen.
Transformatie en karma: Het sprookje bevat elementen van transformatie, zowel fysiek (het veranderen van kolen in goud en vice versa, de groei van haar en baarden) als geestelijk (de verandering in de houdingen van de personages). De uiteindelijke straf van de goudsmid kan worden gezien als een vorm van karma, waar iemands acties, goed of slecht, uiteindelijk terugkomen.
Mysterie en het bovennatuurlijke: Zoals veel sprookjes van de Gebroeders Grimm speelt ook dit verhaal met de fascinatie voor het mysterie en bovennatuurlijke krachten. De ontmoeting met het ‚kleine volkje‘ en de magische transformaties wijzen op een wereld waar het alledaagse en het magische met elkaar verweven zijn.
Deze interpretaties kunnen variëren afhankelijk van de culturele en persoonlijke context van de lezer, maar het verhaal blijft een rijk voorbeeld van de thematische diepgang die in sprookjes te vinden is.
Het sprookje „De geschenken van het kleine volkje“ van de Gebroeders Grimm bevat diverse elementen die kenmerkend zijn voor sprookjes en biedt interessante inzichten voor een linguïstische analyse. Laten we enkele aspecten van de linguïstiek en narratieve structuur nader bekijken:
Hetpatroon van wensen en geschenken: De kleermaker en de goudsmid worden beloond of gestraft op basis van hun morele karakter. Dit weerspiegelt de klassieke tegenstelling van beloning voor deugdzaamheid en straf voor hebzucht.
Driedelige structuur: Zoals veel sprookjes, gebruikt dit verhaal een driedelige structuur met de introductie, confrontatie en oplossing/afloop. De reis naar de heuvel en de ervaring met de kleine wezens wordt tweemaal herhaald met verschillende resultaten.
Duale karakterontwikkeling: De kleermaker en de goudsmid dienen als contrasterende karakters. De kleermaker belichaamt bescheidenheid en tevredenheid, terwijl de goudsmid hebzucht en ontevredenheid vertegenwoordigt.
Fysieke en morele transformatie: Hun fysieke transformaties (haarverlies en bulten) dienen als externe symbolen voor hun interne morele karakter.
Archaïsche en formele toon: De taal heeft een formele en bijna archaïsche toon, passend bij de traditionele sprookjesstijl.
Verhalende stijl: Er is een nadruk op een eenvoudige, directe vertelstructuur met duidelijke beschrijvingen en handelingen. Dit dient het doel van mondelinge overdracht, een kenmerk van sprookjes.
Symboliek en metaforen: De kolen die in goud veranderen en vice versa zijn symbolisch voor rijkdom en het voorbijgaande karakter van materiële bezittingen. De fysieke transformaties van de personages versterken de morele lessen.
Moraal en lessen: Het sprookje legt een duidelijke morele les uit, namelijk dat tevredenheid en bescheidenheid leiden tot geluk, terwijl hebzucht tot verlies en lijden leidt.
Magische elementen: De aanwezigheid van magische wezens en transformaties kadert het verhaal binnen de grenzen van het fantastische en het bovennatuurlijke.
Volksmotieven: Dit sprookje put uit de rijke traditie van Europese volksverhalen waarin kleine wezens zoals kabouters metaforisch optreden om menselijke zwaktes en deugden te belichten.
Sociale commentaar: De focus op ambachten (kleermaker en goudsmid) kan ook gezien worden als een verwijzing naar de sociale waarden en economische structuren van de tijd.
Deze elementen maken „De geschenken van het kleine volkje“ een rijk verhaal voor zowel taalkundige als literaire analyses, en ze illustreren de diepgang en veelzijdigheid van de verhalen van de Gebroeders Grimm.
Informatie voor wetenschappelijke analyse
Kengeta | Waarde |
|---|---|
| Aantal | KHM 182 |
| Aarne-Thompson-Uther-Index | ATU Typ 503 |
| Vertalingen | DE, EN, DA, ES, FR, PT, IT, JA, NL, PL, RO, RO, RU, TR, VI, ZH |
| Leesbaarheidsindex door Björnsson | 41.4 |
| Flesch-Reading-Ease Index | 60.8 |
| Flesch–Kincaid Grade-Level | 11.7 |
| Gunning Fog Index | 14.1 |
| Coleman–Liau Index | 9.1 |
| SMOG Index | 11.6 |
| Geautomatiseerde leesbaarheidsindex | 12 |
| Aantal karakters | 4.918 |
| Aantal letters | 3.864 |
| Aantal zinnen | 33 |
| Aantal woorden | 913 |
| Gemiddeld aantal woorden per zin | 27,67 |
| Woorden met meer dan 6 letters | 125 |
| Percentage lange woorden | 13.7% |
| Totaal lettergrepen | 1.273 |
| Gemiddeld aantal lettergrepen per woord | 1,39 |
| Woorden met drie lettergrepen | 70 |
| Percentage woorden met drie lettergrepen | 7.7% |
