Czas czytania dla dzieci: 10 min
Była sobie raz mała słodka dzieweczka, którą każdy pokochał, kto ją tylko zobaczył, a najbardziej kochała ją babcia, która nie wiedziała wprost, co jeszcze jej dać. Pewnego razu podarowała jej kapturek z czerwonego aksamitu, a ponieważ bardzo ładnie jej leżał, nie chciała nosić niczego innego. Odtąd nazywano ją więc Czerwonym Kapturkiem. Pewnego dnia matka rzekła do dziewczynki. „Chodź, Czerwony Kapturku, masz tu kawałek placka i butelkę wina.
Zdjęcie: Otto Kubel (1868 – 1951)Zanieś to babci, bo słaba jest i niedomaga. Babcia bardzo się ucieszy. Ruszaj w drogę nim nastanie upał, a idź ładnie i nie zbaczaj z drogi, bo inaczej sobie kark utrącisz i babcia niczego nie dostanie. A gdy wejdziesz do izby, nie zapomnij powiedzieć Dzień Dobry i nie rozglądaj się po wszystkich kątach.“
„Wszystko będzie dobrze,“ powiedział Czerwony Kapturek z ręką na sercu. Babcia mieszkała w lesie, jakieś pół godzinki od wioski. Gdy dziewczynka szła przez las, spotkała wilka, a ponieważ nie wiedziała, że to takie złe zwierze, wcale się go nie bała. „Dobrego Dnia, Czerwony Kapturku,“ powiedział.
Zdjęcie: Otto Kubel (1868 – 1951)„Piękne dzięki,“ odrzekł Czerwony Kapturek. – „A gdzież to tak wcześnie, Czerwony Kapturku?“ – „Do babci.“ – „A co niesiesz pod fartuchem?“ – „Placek i wino. Wczoraj go piekłyśmy i na pewno chorej babci dobrze zrobi, a wino ją wzmocni.“ – „Czerwony Kapturku, a gdzie mieszka twoja babcia?“ – „Mieszka w lesie, pod trzema wielkimi dębami, w domku otoczonym leszczynowym żywopłotem, jakiś kwadrans stąd, na pewno wiesz gdzie.,“ powiedział Czerwony Kapturek, a wilk pomyślał sobie: „To młode delikatne stworzenie, ten tłuściutki kąsek będzie jeszcze lepiej smakował niż starucha. Musisz je sprytnie podejść, żeby obie zjeść.“ Wilk szedł przez chwilę z Czerwonym Kapturkiem, poczym powiedział: „Popatrz, jakie piękne kwiaty rosną wokół nas… Czemu się nie rozejrzysz… Widzę, że nie słyszysz, jak ptaszki słodko śpiewają. Idziesz tak, jakbyś szła do szkoły, a przecież w lesie jest tak wesoło.“
Czerwony Kapturek otworzył oczy i zobaczył, jak promienie słońca tańczą poprzez liście drzew i że wszystko pełne jest pięknych kwiatów. Pomyślał wtedy: „Babci będzie miło, jak jej przyniosę świeży bukiet. Jest jeszcze tak wcześnie, że na pewno przyjdę na czas,“ i wtedy zboczył z drogi, ruszył w las i szukał kwiatków.
Zdjęcie: Otto Kubel (1868 – 1951)A gdy zerwał jednego, pomyślał zaraz sobie, że troszkę dalej rośnie jeszcze piękniejszy i biegł w jego kierunku zapuszczając się coraz to głębiej w las. A wilk szedł prosto do domu babci. Zapukał do drzwi. „Kto tam?“ – „Czerwony kapturek z plackiem i winem. Otwórz.“ – „Naciśnij tylko na klamkę,“ zawołała babcia, „Jestem tak słaba, że nie mogę wstać.“ Wilk nacisnął na klamkę, a drzwi stanęły otworem. Nie mówiąc słowa podszedł prosto do łóżka babci i połknął ją.
Zdjęcie: Otto Kubel (1868 – 1951)Potem włożył jej ubrania, włożył czepek, położył się do jej łóżka i zasunął zasłony.
A Czerwony Kapturek biegał za kwiatkami. Gdy zaś już miał ich tyle, że więcej nie mógłby unieść, przypomniała mu się babcia. Ruszył więc w drogę do niej. Zdziwił się, że drzwi były otwarte, a gdy wszedł do izby, zrobiło mu się jakoś dziwnie i pomyślał: „O mój Boże, jakoś mi tu dziś strasznie, a zawsze tak chętnie chodzę do babci.“ – po czym zawołał: „Dzień Dobry,“ lecz nie usłyszał odpowiedzi. Podszedł więc do łóżka i odsunął zasłony. Leżała tam babcia z czepkiem głęboko nasuniętym na twarz i wyglądała jakoś dziwnie. „Och, babciu, dlaczego masz takie wielkie oczy?“ – „Abym cię lepiej mogła widzieć.“ – „Och, babciu, dlaczego masz takie wielkie ręce?“ – „Abym cię lepiej mogła trzymać“ – „Ale dlaczego masz tak strasznie wielki pysk?“ – „Abym cię lepiej mogła zjeść!“ – Ledwo to powiedział, wyskoczył z łóżka i połknął biednego Czerwonego Kapturka.
Zdjęcie: Otto Kubel (1868 – 1951)Gdy wilk zaspokoił już swoje łaknienie, z powrotem położył się do łóżka, zasnął i zaczął strasznie głośno chrapać. Koło domu przechodził właśnie myśliwy i pomyślał sobie: „Ależ ta stara kobieta chrapie. Muszę zobaczyć, czy coś jej nie dolega.“ Wszedł więc do izby, a kiedy stanął przed łóżkiem, zobaczył w nim wilka. „Tu cię mam, stary grzeszniku.,“ powiedział, „Długo cię szukałem.,“ i już chciał chwycić za swoją flintą, gdy przyszło mu do głowy, że przecież wilk mógł pożreć babcię i może dałoby się ją jeszcze uratować. Dlatego nie strzelił, lecz wziął nożyce i zaczął rozcinać śpiącemu wilkowi brzuch. Kiedy zrobił już parę cięć, zobaczył jak wyziera z niego czerwony kapturek. Jeszcze parę cięć i wyskoczyła dzieweczka wołając: „Ach, jak się bałam. Tak ciemno było w brzuchu wilka!,“ a potem wyszła babcia , żywa, choć nie mogła jeszcze złapać oddechu. Czerwony Kapturek szybko przyniósł kamienie i wypełnili nimi brzuch wilka. Kiedy się obudził, chciał wyskoczyć z domu, lecz kamienie były tak ciężkie, że zaraz martwy padł na ziemię.
I wszyscy byli zadowoleni.
Zdjęcie: Otto Kubel (1868 – 1951)Myśliwy ściągnął z wilka skórę i poszedł z nią do domu, babcia zjadła placek i wypiła wino, które je Czerwony Kapturek przyniósł, i wyzdrowiała, a Czerwony Kapturek pomyślał sobie: „Do końca życia nie zboczysz sama z drogi i nie pobiegniesz w las, gdy ci mama zabroni.
Powiadają też, że kiedyś, gdy Czerwony Kapturek znowu niósł babci wypieki, zagadnął go inny wilk i próbował go sprowadzić z drogi.
Zdjęcie: Paul Hey (1867 – 1952)Czerwony Kapturek miał się jednak na baczności, poszedł prosto do babci i powiedział jej, że spotkał wilka, co to mu dobrego dnia życzył, ale mu źle z oczu patrzyło: „Gdyby to nie było na środku drogi, to by mnie pożarł.“ – „Chodź,“, powiedziała babcia, „Zamkniemy drzwi, żeby nie mógł wejść.“ Wkrótce potem zapukał wilk i zawołał: „Otwórz, babciu, to ja, Czerwony Kapturek, przynoszę ci ciasto.“ Lecz one były cicho i nie otwierały drzwi. Wtedy wilk obszedł cichaczem parę razy dom, by w końcu wskoczyć na dach. Chciał tam czekać do wieczora, gdy Czerwony Kapturek będzie wracał do domu, skradać się za nim i ciemności go pożreć. Ale babcia odgadła jego plany. Przed domem stało wielkie kamienne koryto. Babcia powiedziała do dziecka: „Weź wiadro, Czerwony Kapturku. Wczoraj gotowałam kiełbasę w tej wodzie, Zanieś ją do koryta.“ Czerwony Kapturek nosił wodę tak długo, aż koryto było pełne. Wtedy zapach kiełbasy zaczął unosić się do góry wilkowi przed nosem. Zaczął węszyć i łypać oczami w dół, wreszcie tak wyciągnął szyją,, że dach zaczął usuwać mu się spod nóg, spadł z dachu, dokładnie do wielkiego koryta z wodą i utopił się. Czerwony Kapturek zaś wesoło poszedł do domu, nikt więcej nie czynił mu nic złego.
Learn languages. Double-tap on a word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.Kontekst
Interpretacje
Jezyk
„Czerwony Kapturek“ to jedna z najbardziej znanych baśni braci Grimm, opowiadająca o młodej dziewczynce, która wyrusza do swojej babci, niosąc jej smakołyki. Historia jest pełna przestrogi i zawiera ważne morały dotyczące posłuszeństwa i ostrożności w kontaktach z nieznajomymi.
Główna postać, Czerwony Kapturek, otrzymuje od swojej matki zadanie zaniesienia jedzenia chorej babci, która mieszka w lesie. Matka ostrzega dziewczynkę, aby nie zbaczała z drogi. W lesie Czerwony Kapturek spotyka przebiegłego wilka, który zachęca ją do zbierania kwiatków i zwabia ją z wyznaczonej ścieżki. Tymczasem wilk idzie prosto do domu babci, zjada ją, a następnie podszywa się pod nią, czekając na przybycie dziewczynki.
Czerwony Kapturek, docierając do domu babci, zauważa, że coś jest nie tak, ale dopiero po serii pytań dotyczących wyglądu „babci“, odkrywa prawdę – to wilk. Wilk połyka również Czerwonego Kapturka, ale na szczęście w pobliżu przechodzi myśliwy, który ratuje dziewczynkę i jej babcię, rozcinając brzuch wilka. Potem wypełniają brzuch wilka kamieniami, co ostatecznie prowadzi do śmierci drapieżnika. Historia kończy się szczęśliwie – babcia wraca do zdrowia, a Czerwony Kapturek obiecuje sobie nigdy więcej nie zbaczać z drogi.
Dodatkowo, pod koniec baśni jest krótka wzmianka o kolejnym spotkaniu z wilkiem, które tym razem kończy się szczęśliwie, dzięki mądrości i ostrożności Czerwonego Kapturka oraz sprytowi babci.
Ta opowieść nie tylko dostarcza rozrywki, ale też oferuje wartościowe lekcje o posłuszeństwie i ostrożności wobec nieznajomych, co jest typowe dla wielu baśni i przypowieści.
„Czerwony Kapturek“ to klasyczna bajka Braci Grimm, która jest często interpretowana na różne sposoby, w zależności od kontekstu kulturowego, historycznego czy psychologicznego.
Przestroga przed nieznajomymi: Bajka może być traktowana jako ostrzeżenie dla dzieci, by nie ufały obcym i trzymały się wyznaczonej drogi, symbolizując bezpieczeństwo i posłuszeństwo wobec rodziców.
Symbol dojrzewania: Czerwony Kapturek może symbolizować przejście z dzieciństwa do dorosłości, gdzie dziewczynka, konfrontując się z wilkiem (zagrożenia życia), zdobywa nowe doświadczenia i wiedzę. Czerwony kolor kaptura często bywa interpretowany jako symbol dojrzewania i menstruacji.
Eksploracja własnej ciekawości: Historia pokazuje, jak ciekawość i chęć odkrywania mogą prowadzić do problemów, ale także do nauki na własnych błędach.
Seksualność i zagrożenie: W niektórych interpretacjach wilk symbolizuje męską drapieżność i seksualne zagrożenie, co może być analizą seksualnych i społecznych napięć obecnych w okresie dojrzewania.
Analiza psychologiczna: Z psychologicznego punktu widzenia, postacie mogą reprezentować różne aspekty osobowości – wilk jako instynkty, babcia jako mądrość życiowa, a Czerwony Kapturek jako niewinność i ciekawość.
Społeczna krytyka: Historia może być również analizowana jako krytyka społecznych oczekiwań wobec kobiet – wymagań dotyczących posłuszeństwa i zagrożeń związanych z przekraczaniem społecznych norm.
Zmiana i odkupienie: Kolejne spotkanie Czerwonego Kapturka z wilkiem i jego pokonanie może być interpretowane jako triumf wiedzy zdobytej przez doświadczenie i prawość nad przebiegłością i złem.
Takie różnorodne interpretacje pokazują, jak uniwersalna i bogata w znaczenia jest ta opowieść, pozwalając każdemu znaleźć w niej coś dla siebie w zależności od własnych życiowych doświadczeń i wartości.
W analizie lingwistycznej baśni „Czerwony Kapturek“ Braci Grimm możemy przyjrzeć się kilku istotnym aspektom językowym, które odzwierciedlają charakterystyczne cechy ich opowiadania i wzorce narracyjne.
Styl narracyjny i język: Baśń jest napisana językiem prostym i bezpośrednim, co jest typowe dla utworów przeznaczonych dla dzieci. Użycie dialogów oraz jasne opisy postaci i zdarzeń pozwalają na łatwe śledzenie fabuły. To wykorzystanie prostego języka ma na celu kształtowanie u dzieci umiejętności rozumienia przeczytanego tekstu oraz wyciągania z niego moralnych lekcji.
Struktura opowieści: Baśń zawiera typowe dla gatunku elementy, takie jak bohaterka wyruszająca w podróż, próby i przeciwności, postać antagonisty (wilk), oraz szczęśliwe zakończenie. Kluczową cechą jest także obecność morału, który ma na celu naukę i przestrzeganie czytelników, szczególnie młodych, przed niebezpieczeństwami tego świata.
Postaci i dialogi: Postaci są skonstruowane w sposób jasny i jednoznaczny. Wilk jest przedstawiony jako sprytny i zły, lecz jego podstępność zostaje ukarana. Czerwony Kapturek natomiast, mimo swojej naiwności, uczy się na błędach. Dialogi wzbogacają fabułę i nadają dynamikę opowieści, umożliwiając lepsze zrozumienie emocji i motywacji postaci.
Motywy i symbole: Baśń pełna jest uniwersalnych motywów i symboli, takich jak las (symbolizujący nieznane i niebezpieczeństwo), czerwony kapturek (symbol niewinności), oraz wilk (uosobienie zła i zagrożenia). Takie symbole są ważne w kontekście przekazywania ukrytych wiadomości i moralnych wskazówek.
Elementy moralne i dydaktyczne: Jak w wielu baśniach Braci Grimm, moralność jest kluczowym aspektem narracji. Historia uczy o posłuszeństwie i uważności na rady starszych oraz nieufności wobec nieznajomych. Te dydaktyczne elementy są skutecznie wkomponowane w opowieść, aby czytelnicy mogli przyswoić sobie istotne życiowe lekcje.
Analiza lingwistyczna pokazuje, że „Czerwony Kapturek“ to opowieść pełna znaczeń i charakterystycznych cech narracyjnych, które wpisały się na stałe w kanon literatury dziecięcej i nadal przekazują ważne lekcje młodym odbiorcom.
Informacje do analizy naukowej
Wskaźnik | Wartość |
|---|---|
| Numer | KHM 26 |
| Aarne-Thompson-Uther Indeks | ATU Typ 333 |
| Tłumaczenia | DE, EN, EL, DA, ES, FR, PT, FI, HU, IT, JA, NL, KO, PL, RO, RU, TR, VI, ZH |
| Indeks czytelności Björnssonaa | 40.3 |
| Flesch-Reading-Ease Indeks | 37.5 |
| Flesch–Kincaid Grade-Level | 11 |
| Gunning Fog Indeks | 12.4 |
| Coleman–Liau Indeks | 12 |
| SMOG Indeks | 12 |
| Automatyczny indeks czytelności | 8.1 |
| Liczba znaków | 6.359 |
| Liczba liter | 5.029 |
| Liczba zdania | 84 |
| Liczba słów | 1.008 |
| Średnia ilość słów w jednym zdaniu | 12,00 |
| Słowa z więcej niż 6 literami | 285 |
| Procent długich słów | 28.3% |
| Sylaby razem | 1.873 |
| Średnie sylaby na słowo | 1,86 |
| Słowa z trzema sylabami | 230 |
| Procent słów z trzema sylabami | 22.8% |
