Czas czytania dla dzieci: 8 min
Żył sobie kiedyś w Szwajcarii stary hrabia i miał synka jedynaka, który był głupi i nie mógł się niczego nauczyć. Pewnego razu ojciec rzekł do niego:
– Słuchaj, mój synu, niczego nie zdołam ci wbić do głowy, choćbym nie wiem jak się starał. Muszę cię wysłać w świat i oddać na naukę do sławnego mistrza, niech on spróbuje na tobie swoich sił.
Chłopiec wyjechał do obcego miasta i spędził u owego mistrza cały rok. Po upływie dwunastu miesięcy wrócił do domu i ojciec go spytał:
– No i co, synu, czego się nauczyłeś?
– Ojcze, nauczyłem się rozumieć szczekanie psów – odparł syn.
– Na litość boską! – krzyknął ojciec. – I to wszystko, czegoś się nauczył? Teraz poślę cię do innego miasta i do innego mistrza.
Chłopiec znów wyjechał i u nowego mistrza przebywał również cały rok. Gdy wrócił, ojciec zadał mu to samo pytanie:
– Mój synu, czegoś się nauczył?
A syn odrzekł:
– Ojcze, nauczyłem się rozumieć mowę ptaków.
Ojciec wpadł w gniew i zawołał:
– Ach, ty nicponiu, straciłeś tyle cennego czasu i niczego się nie nauczyłeś, a teraz śmiesz mi się pokazywać na oczy! Poślę cię do jeszcze jednego mistrza, ale jeśli i tym razem niczego się nie nauczysz, wyrzeknę się ciebie.
U trzeciego mistrza chłopiec też spędził cały rok, a kiedy wrócił do domu i ojciec go zapytał:
– Mój synu, czegoś się nauczył?
Odpowiedział:
– Kochany ojcze, przez ten rok nauczyłem się rozumieć, co skrzeczą żaby.
Wtedy ojca ogarnął straszny gniew, zerwał się jak oparzony, przywołał sługi i rzekł im:
– Ten człowiek już nie jest moim synem, wyrzekam się go i rozkazuję wam, wyprowadźcie go do lasu i pozbawcie życia.
Wyprowadzili go więc, ale kiedy mieli chłopca zabić, litość ich zdjęła i puścili go wolno. Wyłupili oczy sarnie i obcięli jej język, aby posłużyły im za dowód wykonania rozkazu hrabiego.
Chłopiec powędrował przed siebie i po niejakim czasie zaszedł do pewnego zamku, gdzie poprosił o nocleg.
– No cóż – rzekł pan zamku – jeśli chcesz, możesz przenocować w starej wieży, ale ostrzegam, że grozi ci tam śmiertelne niebezpieczeństwo, bo w tej wieży jest pełno rozjuszonych psów, które ujadają i skowyczą bez ustanku, a o pewnej porze trzeba człowieka rzucić im na pożarcie.
Cała okolica z tego powodu pogrążona była w smutku i żałobie i nikt nie widział wyjścia. Młodzieniec okazał się jednak nieustraszony i rzekł:
– Pozwólcie, że zajdę do tych ujadających psów, dajcie mi tylko jakieś żarcie, żebym mógł im zatkać pyski; one nie zrobią mi krzywdy.
Jak tego chciał, dostał żarcie dla dzikich bestii i wpuszczono go do wieży. Kiedy tam wszedł, psy wcale na niego nie szczekały, obskoczyły go tylko, przyjaźnie machając ogonami, zżarły to, co im przyniósł, a jego nawet nie tknęły. Nazajutrz ku powszechnemu zdumieniu chłopiec wyszedł z wieży zdrów i cały i powiedział panu zamku:
– Psy wyjawiły mi, dlaczego osiadły w tej wieży i sieją grozę w całym kraju. Otóż zostały one zaczarowane i teraz strzegą wielkiego skarbu, ukrytego w wieży, a dopóty nie zaznają spokoju, dopóki skarb nie zostanie zabrany z wieży, a jak należy tego dokonać, dowiedziałem się również od nich.
Wszyscy, którzy to słyszeli, ucieszyli się ogromnie, a pan zamku postanowił młodzieńca usynowić, jeśli on podjąłby zamiar doprowadzić sprawę do szczęśliwego końca. Śmiałek zszedł więc znów na dół, a że wiedział, co ma robić, dopiął swego celu i wyniósł z wieży skrzynię pełną złota. Odtąd nigdy już nie usłyszano wycia rozjuszonych psów, znikły one, a kraj został uwolniony od potwornej plagi.
Po pewnym czasie młodzieniec postanowił wybrać się do Rzymu. Po drodze mijał bajoro, w którym skrzeczały żaby. Jął pilnie nasłuchiwać, a kiedy zgłębił ich mowę, popadł w smutek i zamyślenie. Dotarł wreszcie do Rzymu, gdzie właśnie zmarł papież, a kardynałów ogarnęła niepewność, kogo należy wybrać na jego następcę. Zgodzili się w końcu, że papieżem powinien być wybrany ten, na którego w jakiś cudowny sposób wskaże Bóg. Ledwie zapadło to postanowienie, młody hrabia wszedł właśnie do kościoła i oto nagle ukazały się dwa śnieżnobiałe gołębie, które usiadły na jego obu ramionach. Zgromadzeni kapłani uznali, że to znak od Boga, i zapytali go natychmiast, czy chce zostać papieżem. Zawahał się w pierwszej chwili, bo nie wiedział, czy jest tego godzien; ale gołębie mu doradziły, żeby wyraził zgodę, więc w końcu powiedział:
– Tak.
Został zaraz namaszczony i wyświęcony i tym samym sprawdziło się to, co usłyszał po drodze od żab i co nim tak głęboko wstrząsnęło: że będzie papieżem. Musiał potem odprawić mszę, a że nie miał o tym najmniejszego pojęcia – dwa gołębie siedziały mu wciąż na ramionach i szeptały wszystko do ucha.
Learn languages. Double-tap on a word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.Kontekst
Interpretacje
Jezyk
Bajka „O chłopcu, który u trzech mistrzów pobierał naukę“ opowiada historię młodego chłopca, syna hrabiego, który mimo wysiłków ojca nie potrafił nauczyć się niczego konwencjonalnego. Wysłany przez ojca do trzech różnych mistrzów, chłopiec nauczył się rozumieć szczekanie psów, mowę ptaków i skrzeczenie żab.
Każda z tych nauk, choć wydawała się bezużyteczna, okazała się mieć głębokie znaczenie. Dzięki umiejętności rozumienia języka psów, chłopiec zdołał rozwiązać problem zamku, w którym ujadanie psów terroryzowało okolicę. Odkrył, że psy były zaczarowane i strzegły skarbu, który po ich uwolnieniu przyniósł spokój całemu regionowi. Następnie, podczas podróży do Rzymu, zrozumiał skrzeczenie żab, które przepowiedziały, że zostanie papieżem.
Kiedy w Rzymie zmarł papież, a kardynałowie zastanawiali się, kogo wybrać na jego miejsce, nagle dwa białe gołębie usiadły na ramionach młodzieńca, co zostało uznane za znak Boży. Młody hrabia został papieżem, a gołębie pomagały mu pełnić obowiązki, podpowiadając mu wszystko, co miał zrobić. Opowieść kończy się pozytywnie, pokazując, że każdy ma swoje własne unikalne talenty, które mogą prowadzić do wielkich osiągnięć.
Bajka „O chłopcu, który u trzech mistrzów pobierał naukę“ zebrana przez braci Grimm, jest jednym z tych opowiadań, które niosą ze sobą głębsze przesłanie ukryte pod warstwą fantastycznej fabuły. To historia o odkrywaniu wewnętrznych talentów i nauce, która nie zawsze jest oczywista dla otoczenia.
Interpretacja tej bajki może przebiegać na różnych poziomach:
Nieoceniona wartość nietypowej wiedzy: Chłopiec, mimo że nie nauczył się tradycyjnych umiejętności intelektualnych oczekiwanych przez ojca, zdobył zdolności, które ostatecznie okazały się niezastąpione w kluczowych momentach jego życia. Historia pokazuje, że każda wiedza ma swoją wartość, nawet jeśli nie jest natychmiast rozpoznawalna lub ceniona.
Droga do samopoznania: Proces edukacji chłopca nie polegał jedynie na zdobywaniu nowych umiejętności, ale również na odkrywaniu własnej wartości i zdolności. Ten proces prowadzi go do sytuacji, w której jego unikalne talenty mają bezpośredni wpływ na jego otoczenie i przyszłość.
Znaczenie intuicji i znaków: W bajce podkreśla się rolę intuicji oraz znaków, które prowadzą bohatera do celu. Takie znaki, jak srebrne gołębie wskazujące chłopca na przyszłego papieża, wskazują na znaczenie boskiej i intuicyjnej interwencji w osiąganiu przeznaczenia.
Przezwyciężenie przeciwności i osiągnięcie wielkości: Historia jest również przykładem tego, jak przeciwności i odrzucenie ze strony najbliższych prowadzą do odkrycia prawdziwej natury człowieka i jego miejsca w świecie. Chłopiec, mimo bycia odrzuconym przez ojca, ostatecznie sprawdza się jako osoba o dużej mądrości i w pewnym sensie przeznaczeniu.
Symbolika duchowa i moralna wyborów: Wybory dokonywane przez chłopca oraz wsparcie, jakie otrzymuje od istot duchowych, symbolizują moralne i duchowe wartości, które w końcu przynoszą mu sukces i honorowe miejsce w społeczeństwie.
Bajka braci Grimm ukazuje, jak unikalne talenty mogą prowadzić do niezwykłych osiągnięć, jeśli zostaną właściwie wykorzystane, a także jak ważne jest, by nie oceniać potencjału kogoś tylko przez pryzmat norm i oczekiwań społecznych.
Baśń „O chłopcu, który u trzech mistrzów pobierał naukę“ autorstwa Braci Grimm to bogaty tekst, który można analizować na różnych płaszczyznach lingwistycznych i tematycznych. Poniżej znajdziesz analizę lingwistyczną i interpretacyjną baśni.
Struktura Językowa i Styl: Baśń jest napisana prostym, ale barwnym językiem, charakteryzującym się cechami oralności typowymi dla opowieści ludowych. Dialogi są bezpośrednie i często zwięzłe. W stylu opowiadania dominuje narracja trzecioosobowa, co jest typowe dla baśni. Narrator jest wszechwiedzący, co pozwala na wprowadzenie elementów magicznych i cudownych bez konieczności logicznego ich wyjaśniania.
Elementy Fonetyczne i Morfosyntaktyczne: W tekście występuje wiele archaizmów i form, które mogą być trudniejsze do zrozumienia dla współczesnego czytelnika, np. formy czasowników i zaimków. Zastosowanie stylizacji językowej, której celem jest nadanie baśni charakteru odległego w czasie i przestrzeni.
Leksykalna Warstwa: Język baśni zawiera liczne specyficzne nazwy własne i pojęcia kulturowe, takie jak „hrabia“, „pan zamku“, „kardynałowie“, które osadzają historię w kontekście historycznym i geograficznym. Słownictwo jest często powiązane z przyrodą i światem zwierząt, co odzwierciedla bliskość bohaterów do natury.
Edukacja i Mądrość: Centralnym motywem baśni jest motyw nauki i edukacji. Chłopiec uczy się rozumienia języków zwierząt, co początkowo wydaje się być nieprzydatne, ale w końcu okazuje się kluczowe dla jego sukcesu życiowego. Historia może być interpretowana jako krytyka tradycyjnego podejścia do edukacji, sugerując, że wartościowy jest niekonwencjonalny i unikalny rodzaj wiedzy.
Transformacja i Odkupienie: Bohater przechodzi wewnętrzną przemianę, która prowadzi go od bycia odrzuconym synem do roli papieża, wybranego przez Boga. Jest to przykład narracji o odkupieniu. Również magiczne uzdolnienia chłopca stają się jego siłą, dzięki której przynosi pokój i porządek zarówno zamkowi, jak i całemu krajowi.
Symbolika Zwierząt: Zwierzęta w baśni, takie jak psy, ptaki i żaby, symbolizują naturalną mądrość i komunikację ze światem, który jest niedostępny dla większości ludzi. Gołębie w opowieści pełnią rolę boskich posłańców, co łączy wątek cudowności z religijną symboliką. Baśń zawiera elementy kulturowe związane z Europą Środkową, takie jak odniesienia do Kościoła katolickiego i struktur feudalnych. Można ją również postrzegać jako metaforę stanu społeczeństwa w czasach, gdy instytucje edukacyjne były dostępne tylko dla wybranych. Opowieść jest przykładem na to, że w baśniach Braci Grimm często pojawiają się wątki dotyczące przeznaczenia i interwencji boskiej, które mają wpływ na losy bohaterów.
Baśń „O chłopcu, który u trzech mistrzów pobierał naukę“ stanowi cenny przykład narracji ludowej, która łączy elementy cudowności z głębokimi przesłaniami moralnymi i społecznymi.
Informacje do analizy naukowej
Wskaźnik | Wartość |
|---|---|
| Numer | KHM 33 |
| Aarne-Thompson-Uther Indeks | ATU Typ 671 |
| Tłumaczenia | DE, EN, DA, ES, FR, PT, IT, JA, NL, PL, RU, TR, VI, ZH |
| Indeks czytelności Björnssonaa | 45.9 |
| Flesch-Reading-Ease Indeks | 28.3 |
| Flesch–Kincaid Grade-Level | 12 |
| Gunning Fog Indeks | 16.7 |
| Coleman–Liau Indeks | 12 |
| SMOG Indeks | 12 |
| Automatyczny indeks czytelności | 10.9 |
| Liczba znaków | 4.586 |
| Liczba liter | 3.667 |
| Liczba zdania | 41 |
| Liczba słów | 742 |
| Średnia ilość słów w jednym zdaniu | 18,10 |
| Słowa z więcej niż 6 literami | 206 |
| Procent długich słów | 27.8% |
| Sylaby razem | 1.405 |
| Średnie sylaby na słowo | 1,89 |
| Słowa z trzema sylabami | 179 |
| Procent słów z trzema sylabami | 24.1% |
